1. 1 - 12 |
2. 13 - 24 |
3. 25 - 36 |
4. 37 - 48 |
5. 49 - 60 |
6. 61 - 72 |
7. 73 - 84 |
8. 85 - 96 |
9. 97 - 101 |

Wentylacji cz. III

Wentylacja jest koniecznością, co oznacza, że przy wentylacji grawitacyjnej nieunik-nione będzie podgrzanie bardzo dużej ilości powietrza. Zużycie energii do podgrzania powie-trza przekracza 50% całej energii zużywanej w okresie grzewczym. Nie można w sposób prosty wprowadzić do mieszkania zimne powietrze i nie ponosić związanych z tym nakładów energii cieplnej. Świeże, zimne powietrze musi być podgrzane. Stosując nawiewniki, zwłasz-cza automatycznie sterowane, tracimy na wentylację tyle ciepła ile jest niezbędne.

Ilość ciepła zużytego na wentylację zależy od ilości wymienionego powietrza. Im lepiej bę-dziemy kontrolować stopień wymiany powietrza i lepiej dopasowywać go do potrzeb, tym mniej ciepła zużyjemy na podgrzewanie świeżego powietrza. Funkcję kontrolowania wenty-lacji szczególnie wydajnie pełnią nawiewniki automatyczne. Samoczynnie pilnują one stop-nia wymiany powietrza. Dzięki nawiewnikom można zmniejszyć w straty ciepła budynkach termomodernizowanych nawet 25%. Czy stosowanie nawiewni-ków jest konieczne?

Zgodnie z aktualnie obowiązującym prawem zapewnienie wentylacji w po-mieszczeniach może być realizowane przez specjalne uszczelki gwarantujące napływ powietrza do pomieszczenia czyli specyficznie nieszczelnych lub przez nawiewniki. Nie można zapewnić wymiany powietrza przez wycinanie uszczelek lub przez mikrowentylację. Jakie są dostępne nawiewniki i z czym należy się liczyć przy ich stosowaniu?

Różne rozwiązania sprawiają, że samoczynnie reguluje on wielkość przepływu po-wietrza. Przyjęły się trzy koncepcje automatycznego sterowania nawiewnikami. W pierwszej z nich wielkością sterującą jest różnica ciśnień, modna ostatnio wentylacja higrosterowania. Wielkością sterującą pracą nawiewnika jest wilgotność względna powietrza wewnątrz wenty-lowanego pomieszczenia. Stosowane są również rozwiązania, w których wielkość strumienia nawiewanego powietrza regulowana jest w zależności od jego temperatury.

NAWIEWNIKI STEROWANE RÓŻNICĄ CIŚNIEŃ

Główne zalety to: zmniejszenie zużycia energii do 15% wynikająca ze „stabilizowania” wiel-kości przepływu powietrza niezależnie od siły wiatru i temperatury na zewnątrz. Nawiewniki sterowane różnicą ciśnień działają prawidłowo we wszystkich rodzajach konstrukcji budyn-ków, wszystkich klimatach przez cały rok, mogą być również stosowane w pomieszczeniach, gdzie używa się otwartego płomienia (np. kuchnie gazowe, bojlery gazowe, gazowe piece centralnego ogrzewania).Zastosowane do systemu wentylacji mechanicznej wywiewnej, sta-nowią dodatkowo nieodzowny element automatycznej regulacji tego systemu. Samoczynnie wyrównują wydajność wentylacji na różnych piętrach budynku, oraz utrzymują to zrówno-ważenie niezależnie od warunków atmosferycznych. Posiadają prostą i niezawodna konstruk-cja. Koszt nawiewnika jak i całego systemu jest niewielki. Nie wymagają obsługi ani jakie-gokolwiek zasilania. Gwarantują właściwą wymianę powietrza w pomieszczeniu ale nie wszystkie rozwiązania umożliwiają regulację wentylacji. Na rys. 1 pokazano nawiewnik ci-śnieniowy z możliwością regulacji przepływu powietrza.

Nawiewniki pozwalają dodatkowo ręcznie regulować przepływ powietrza. Koszt nawiewnika w nowych oknach 65 zł , z montażem do 120 zł .

Wydajność 25 m3/h

NAWIEWNIKI STEROWANE TEMPERATURĄ NAWIEWANEGO POWIETRZA

Urządzenia te posiadają dwie zasadnicze wady w porównaniu z nawiewnikami sterowanymi różnicą ciśnień. Nie reagują na podmuchy wiatru – w konsekwencji w mniejszym stopniu oszczędzają energię zużywaną na ogrzewanie pomieszczeń. Nie mogą również pełnić funkcji „automatycznych regulatorów” w systemach wentylacji mechanicznej wywiewnej.

Na pojęcie komfortu cieplnego składa się wiele czynników fizycznych, które bezpo-średnio oddziałują na organizm człowieka i są przez niego wyczuwalne. Do najważniejszych należą średnia temperatura powietrza, różnica temperatur powietrza pomiędzy poziomem głowy a stóp (czynnik HAT), prędkość przepływu powietrza (szczególnie zimnych prądów) oraz wilgotność powietrza. Nawiewnik powietrza optymalizuje te parametry. Jego energo-oszczędna praca znikomo wpływa na obniżenie średniej temperatury powietrza, usytuowanie wlotu zimnego powietrza wysoko (co najmniej 1,8 m ponad podłogą) korzystnie obniża róż-nicę temperatur pomiędzy głową a stopami (czynnik HAT), „sączenie” świeżego powietrza eliminuje zimne strumienie i przeciągi, ciągłe dozowanie świeżego suchego powietrza obniża wilgotność względną w pomieszczeniu.

Nawiewniki pozwalają wentylować przy całkowicie zamkniętych oknach. Utrudniają w ten sposób wtargnięcie osób nie proszonych. Nawiewniki zastosowane w mieszkaniach gdzie używa się otwartego płomienia (piece, kuchenki, kotły, bojlery) doprowadzając odpowiednią ilość powietrz do spalania eliminują możliwość zatrucia tlenkiem węgla. Ten silnie trujący gaz powstaje zawsze przy spalaniu paliw z niedoborem tlenu (brak wentylacji). Używanie nawiewników eliminuje również powstawanie tzw. inwersji ciągu w kanałach wentylacyj-nych objawiającej się tym ,że zimne powietrze wlatuje do mieszkania kanałami wentylacyj-nymi (zamiast nimi wylatywać) a wylatuje kanałami dymowymi. Jeśli kanały te usytuowane są w niewielkiej odległości od siebie spaliny mogą być zasysane z obszaru ponad kominem i kierowane do mieszkania stwarzając poważne zagrożenie. Mając w oknach nawiewniki i sprawne kanały wentylacyjne można praktycznie zapomnieć o sprawach związanych z wentylacją.

Nawiewniki powinny być montowane w górnej części okna na wysokości co naj-mniej 1,8 ponad poziomem podłogi. Powód takiego umiejscowienia nawiewników związany jest z poczuciem komfortu cieplnego bowiem wlot zimnego powietrza zlokalizowany pod sufitem korzystnie obniża temperaturę na wysokości głowy (czynnik HAT) oraz w najmniejszym stopniu nie daje poczucia zimnych strumieni. Do takiego umiejscowienia nawiewników obliguje również polska norma wentylacyjna (poprawka AZ 3 z lutego 2000 do normy PN-83/B-03430).

Podstawowym aktem prawnym obligującym do stosowania nawiewników powietrza jest Polska Norma PN–83/B–03430 Wentylacja w budynkach mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej, ze zmianami Pr PN–B–03430/ Az3 z lutego 2000 r. Norma ta w punkcie 2.1.5 nakłada obowiązek stosowania nawiewników, określa wymagania jakie powinny one spełniać oraz określa ich usytuowanie. Ponadto w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, (będącym podstawo-wym aktem prawnym dla nadzoru budowlanego) również zapisano, że dopuszczalne jest stosowanie szczelnej stolarki pod warunkiem wyposażenia jej w nawiewniki powietrza.

Zacznijmy od tego, że wietrzenie przez otwieranie okien lub mikrowentylację istotnie zakłóca pracę zaworów termostatycznych umiejscowionych zwykle na grzejnikach pod oknami. Dzieje się tak dlatego, że powietrze wlatuje wtedy do pomieszczenia nisko w bezpośrednim sąsiedztwie zaworów. Strumienie zimnego zewnętrznego powietrza omywa-jąc głowicę zaworu sprawiają, że „czuje” on temperaturę zewnętrzną zamiast tej wewnątrz pomieszczenia. Zawór zostaje wtedy otwarty, podnosząc nadmiernie temperaturę grzejnika i powodując niepotrzebne straty ciepła. Znane są przypadki gdzie zastosowanie zaworów termostatycznych bez dodatkowej modernizacji wentylacji, spowodowało duży wzrost zuży-cia energii cieplnej. Przy wentylacji z prawidłowo umiejscowionymi nawiewnikami, głowice zaworów termostatycznych nie są poddane działaniu zimnych prądów, reagując prawidłowo na temperaturę wewnątrz pomieszczenia. Chcąc uzyskać wydajną, energooszczędną pracę nowoczesnej instalacji centralnego ogrzewania wyposażonej w zawory termostatyczne, po-winniśmy zmodernizować wentylację przez zastosowanie nawiewników powietrza.